yollar kapalı tutulmuştu
karanlığın pençesindeydi her yer
bir o vardı
çömelmiş
ne yapmalı, nereye gitmeli
düşüncesiyle
bilemezdi
karşısına çıkacaklardan habersiz
çığılığın sesiydi
yalnızlığın boğazındaki
düğümlenişi

acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
düşürmüşsede ilk yazın tomurcuklarını fırtınalar
hayat kendini yeniden yaratan bahardır
verecektir en olgun meyvalarını mutlaka
yeter ki hüzünler saratmasın yüzünü
güneş bizim içinde doğmaya devam edecektir